Biyolojik varlığının ötesine geçemediğinden ya şikayetin,
Talihsizliğine şükret ya bunu başarabilseydin?
Hepsini duymak istediğinden emin misin?
Bir noktaya takılıp kalıyorum, aslında her şey birer nokta.
Dışarıdaki evrenin içi ve içerideki evrenin dışı,
Kendini aynı yerde bulamıyorsun!
Bunlar, hamamdaki soğuk su şakaları gibidir.
Yaptığın kişi hariç, herkese komik gelir.
Tarifine uyan hayvanatı yemlemeye hiç niyetim yok,
-İnsan- dediğim yek düşünceden payeler sunmanın yanında.
Bu titreşimler anlatıyor sana kovulmanın acısını…
Anlamı ifade etmek yerine, ruhuma izafe ediyorum ~sesi
Soyut, soyundukça somutlaşır, sorguladıkça ölümsüz;
Kulakların şimdilik sana yetmez, onlara sövme lüzumsuz.
Sesi, konuşabilmeye indirgeyemem elbette ve
Düşüncemi, beynimdeki kimyasallara hiçbir zaman.
Varlığın sesi, kendi titreşimi; işlersin ilmek ilmek,
Sonunda ba’s-ü ba’d-el mevt!
Kainatın kuytularından toz alıyoruz bu gece,
Yoksa hapşırmamız, içimize atlet giymememizden değil.
Bir kafesin dışından sana uzatılan marul mu teminatın?
Küstahça karşıdan ödemeli, üstelik bant kaydı!
Şu yerle gök arasındaki beni en çok hayrete düşüren şey:
Ben hariç, yine ben olmuşumdur.
Çünkü ‘’ben’’, yerle gök arasından daha fazla bir şeyim!
Düşünüldüğümün bilincinde, güven içerisinde…